Doctors in Prison Uniforms

Ludwik Benden

Born in 1900 in Düsseldorf, a turner and a waiter by trade. In 1932, he joined an anti-Fascist organization, for which he was arrested and interned at a camp. In 1937, he was briefly released, only to be arrested again in 1938, sent to KL Buchenwald, and later to Majdanek. His prisoner number was 1. Initially, he worked at the SS canteen as a waiter, later became the kapo of the infirmary. Polish prisoner-doctors remembered him particularly for performing surgeries despite his evident lack of qualifications. He euthanized patients by administering intracardiac injections of Evipan and participated in the selections to the gas chambers. On 22 July, 1944, he was placed on an evacuation transport to KL Auschwitz, from where he was relocated to KL Flossenbürg several weeks later. When he found out that his son had been killed on the eastern front, he decided to join the Dirlewanger Brigade tasked with the pacification of the population in the General Government and the USSR. After the war, he settled down in Düsseldorf where he worked in opera house administration until 1960.

Ernest (Arnost) Landesmann

Born on December 1, 1901 in Vranov nad Topl’ou. He was deported to Majdanek on March 27, 1942, with a transport of Jews from Žilina in Slovakia and worked at the infirmary in field I. He committed suicide on November 3, 1943, the day of the mass execution of Jewish prisoners.

Jan Říha

Czech national, born on April 29, 1894, in Protivina. In 1920, he graduated from the Faculty of Internal Medicine at Charles University in Prague. Before his arrest, he worked in Ostrava. He was actively involved in voluntary work for children and adolescents, wrote books, articles and health related self-help books. He was married and had one son. On October 5, 1938, he was arrested for aiding prisoners interned at the Ostrava prison. He was imprisoned at KL Sachsenhausen-Oranienburg and KL Dachau before his deportation to Majdanek on December 8, 1941. At Majdanek, he provided care to internal medicine patients. He died from exhaustion on June 7, 1943, after contracting typhus fever.

Notification on the death of Jan Řiha, PMM

Owsiej (Awsiej, Andrzej) Bielenki (Bieleński)

Born on November 19, 1888, in Cherkassy to a poor Jewish family living in the east of Poland. He graduated from the Faculty of Natural Sciences in Petersburg and the Faculty of Medicine at the University of Warsaw. He gained considerable renown as an outstanding specialist during the Spanish flu epidemics of 1918. In 1926, he took over as the head of the internal medicine department at the Jewish Hospital in Czyste, Warsaw. Soon afterwards, he became one of the most sought-after physicians in Poland. He served as the chairman of the Medical Division at the Warsaw Charity Society. During the war, he continued to work at the hospital in Czyste where he cooperated with Ludwik Hirszfeld during the disinfection of the ghetto. After the relocation of the hospital staff to the ghetto, he took over as the head of the hospital department in Żelazna street. Following the defeat of the Warsaw Ghetto Uprising, he was sent to the camp in Trawniki, where he worked as a physician until the fall of 1943. He was then transported by car to Majdanek and killed, most likely during the mass executions of Jews on November 3, 1943.

Włodzimierz Iljicz Diegtiariew

Born on July 13, 1915, to a peasant family in the village of Baraniki, Russia. After running away from home, he was placed in an orphanage. In 1938, he obtained his qualification in veterinary medicine from the Veterinary Institute in Novocherkassk. He continued to pursue his profession until November 14, 1940, when he was mobilized in Łomża to serve as a medical regiment surgeon. Taken prisoner in June 1941 near Żurawka, he was interned at the transitional camp in Zalew and later in Ostrowia Mazowiecka, where he served as chief surgeon in camp quarter D. He managed to escape in 1941, only to be recaptured in April 1943 in Dąbrówka. He was imprisoned in Łomża and later deported to Majdanek. At the camp, he worked as a physician at the tuberculosis barrack in field V. On April 17, 1944, he was deported to KL Auschwitz, later KL Flossenbürg and Regensburg. He managed to escape from an evacuation transport. In 1946, he returned to his homeland and resumed his veterinary practice. He died on November 20, 2001. His wartime vicissitudes were described by another former inmate at Majdanek, Igor Newerly, in the book “Chłopiec z Salskich Stepów” [The Boy from the Sal Steppe].

Stanisław Konopka

Born on May 24, 1896 in Pilzno near Tarnów in Subcarpathia. He graduated from the Faculty of Medicine at the Jagiellonian University in Kraków and obtained his doctorate from the Faculty of Medicine at Jan Kazimierz University in Lvov. In September 1939, as a career officer at the Center for Military Medical Education, he became the commandant of field hospitals for Polish prisoners of war. After the demobilization, he returned to Warsaw where he became active in the Union of Armed Struggle. Arrested by the Gestapo on January 8, 1943, he was imprisoned at Pawiak prison and later transferred to Majdanek. In the camp, he worked as a prisoner-physician at the field III dispensary, the surgery ward in field I, and from November 1943 at the infirmary in field V. In April 1944, he was deported to KL Gross-Rosen and subsequently to KL Leitmeritz (a branch of KL Flossenbürg), where he was liberated on May 8, 1945. After the war, he created the Main Medical Library in Warsaw, one of the 10 largest medical libraries in the world. He died in 1982.

Mieczysław Michałowicz

Born on September 10, 1876. He obtained his medical diploma in 1901. Since 1896, he was active in the fields of politics and community service, president and vice president of the University of Warsaw, founder of the Institute for Child Hygiene and chairman of the Polish Pediatric Association. In November 1942, he was arrested for involvement with the resistance movement and imprisoned at Pawiak prison, from which he was later transferred to Majdanek. He worked at the infirmary in the internal medicine ward. During his time at the camp, he contracted complicated typhus fever. Since June 1943, he conducted a series of lectures in various fields of medicine at the camp. From Majdanek, he was deported to KL Gross-Rosen and later to KL Leitmeritz. Upon returning to Poland in June 1945, he once again became involved in politics. He took the position of the President of the Alliance of Democrats Central Council and resumed his scientific and medical endeavors. He headed the Chair of Pediatrics at the Faculty of Medicine. He is now considered as one of the founding fathers of modern pediatrics in Poland. He died in Warsaw, on November 22, 1965.

Izrael (Jurek) Rotbalsam (Rom)

Born on July 22, 1909. He graduated from the M. Rej Secondary School for boys in Warsaw and subsequently from the Faculty of Medicine at the University of Warsaw in 1932. He obtained his medical qualification in 1932 and proceeded to complete his internship at the Surgery Clinic of the University of Warsaw, gynecology department at the Jewish Hospital in Czyste, and internal medicine department at the Holy Spirit Hospital in Warsaw. In 1933, he completed active duty military training as lieutenant in the reserve. He was initially employed at the Pediatrics and Dermatology Clinic of the University of Warsaw, the Society of Aid for Poor and Sick Jews, and the communicable disease ward at the Bersohns and Baumans Pediatric Hospital. In 1939, he applied for an emigration visa to Palestine. On May 11, 1943, he was transported to the Treblinka extermination camp and from there, after selection, to KL Lublin. He was also deported to KL Buchenwald and later to KL Mauthausen where he survived until liberation in May 1945. After the war, he emigrated to Palestine, settled down in Tel Aviv and continued to work as a doctor.

Romuald Sztaba

Born on May 26, 1913 in Dąbrowia Górnicza. A graduate of the Faculty of Medicine at the University of Warsaw and the Medical Reserve Officer Cadet School. He fought in the defensive war of September 1939 and was actively involved in the resistance movement. The latter lead to his arrest in Dąbrowa Górnicza in January 1941 and internment at the prison in Mysłowice. From there, he was transported to KL Auschwitz where he contracted typhus fever. In February 1942, he was deported to Majdanek. Initially employed as a warehouse keeper, in spring he took up the position of a physician at the surgical block 2 of field I infirmary. He also worked with typhus and scabies patients. He became involved with the camp resistance organization and cooperated with the Polish Red Cross. In April 1944, he was deported to KL Gross-Rosen and later to KL Leitmeritz. In 1955, he settled down in Gdańsk where he headed the Pediatric Surgery Clinic at the Medical Academy. In 1971, he was awarded the title of professor. He was a respected specialist in the fields of pediatric surgery and urology, and a lecturer at the Medical Academy in Gdańsk. He died on July 24, 2002.

Henryk Wieliczański (Izaak Halpern Wieliczański)

Born in 1903 in Łódź. In 1931, after obtaining his diploma in medicine at the Faculty of Medicine at Stefan Batory University in Vilnius, he moved to Łódź where he worked at the Jewish Hospital as an internist. He also authored numerous medical publications. During the occupation, he stayed in Warsaw, where he sheltered a Jewish woman, Sara Celnik, in his house. He headed the sanitation department of the Union of Polish Syndycalists, his code-name in the Home Army structures was “Zygmunt”. Arrested on January 8, 1943, he was imprisoned at Pawiak prison and later relocated to Majdanek, where he was employed as a physician at the infirmary. He organized the camp resistance structures and served the function of field V commandant of the Home Army resistance inside the camp. He maintained secret correspondence with Antonina Grygowa in which he informed her of the tragic situation of Jews and the mass murders taking place at the camp. On April 13, 1944, he was transported to KL Auschwitz. He was also a prisoner at KL Flossenbürg. In April 1945, he managed to escape from the transport taking him to KL Dachau. After returning to Poland he settled down in Łódź. He worked in his profession. He died on March 6, 1996 in Copenhagen.

Henryk Fenigstein

Born in 1913 r. In 1937, he began his studies at the Faculty of Medicine at the University of Warsaw and as a cadet at the Medical Officer Cadet School in Warsaw. Wounded in the defensive campaign of 1939, he was taken prisoner and interned at a POW camp until April 1940. After his release, he returned to Warsaw and worked as the assistant to doctor Józef Stein at the pathology department of the Jewish Hospital in Czyste, which was later relocated to the ghetto. Together, they performed nearly 3,000 autopsies, including 500 for a study on the hunger disease. He conducted clandestine lectures in anatomy and pathology. After the defeat of the Ghetto Uprising, he was transported to Majdanek and subsequently to the camps in: Bydzyń, Radom, Auschwitz, Durchgangslager-Krankenlager München-Allach (sub-camp of KL Dachau), Hessental, and Dachau, where he was eventually liberated on April 30, 1945. After the war, he worked in Munich, at the UNRRA hospital and the pediatrics ward of the University Hospital. In 1948, he emigrated to Canada and worked in Toronto as a psychiatrist. He died in 1993.

Stanisław Wrona-Merski
Born on February 2, 1883, in Żółkiewka. He studied medicine at the University of Warsaw. During WW1, he joined the Polish Legions and was active in the Polish Military Organization. A member of the 1st and 2nd term parliament for PSL “Wyzwolenie”. Arrested for his involvement in the resistance movement, he was imprisoned at the Lublin Castle prison until April 1941 and later relocated to KL Auschwitz. In February 1942, he was deported to Majdanek. He worked as a physician at block 2 (surgery) in field I and supervised wash-house hygiene. In April 1944, he was once again relocated to KL Auschwitz, where he worked as a physician. After the war, he returned to politics and re-associated himself with the People’s Party structures in Lublin. He died on March 5, 1963, in Warsaw.

Stefania Perzanowska

Born on August 26, 1896, in Warsaw. While working as an employee of the Health Department in Radom, she was also actively involved in the clandestine operations of a Home Army unit codenamed “Huragan”. Arrested by the Gestapo on the night of November 10 to 11, 1942, despite being subjected to fifteen brutal interrogations, she refused to name any of her fellow conspirators. In January 1943, she was transported with a group of other female prisoners to Majdanek, where she immediately became involved in the organization of camp life and care for the sick. Her dignified manner and exceptional knowledge of medicine allowed the establishment and expansion of the camp hospital for women. Doctor Perzanowska sheltered numerous prisoners at the hospital who were either at the point of extreme exhaustion or condemned to death by the Germans, she intermediated in the contacts with the Polish Red Cross and the Central Welfare Council. She would hire young, often underage girls as nurses to protect them from the cruelty of the female guards. After the war, she was employed at the Municipal Hospital in Radom. She chaired the Medical Committee of the Health Department and cooperated with the Society of Fighters for Freedom and Democracy (ZBoWiD). She died on August 16, 1974, in Warsaw.

Aglajda Brudkowska née Rzeszowska

Born in 1914, in Żytomierz. She graduated from the Faculty of Medicine at the University of Warsaw. In 1941, she started work at the Polish Red Cross Hospital in Lublin. After its liquidation, she moved to Rzecznica Ziemiańska where she was arrested under the charge of involvement with the resistance. She was interrogated by the Lublin Gestapo in the building “Under the Clock” and later imprisoned at the Lublin Castle. In May 1943, she was evacuated to Majdanek. At the camp, she worked as a physician at the infirmary until April 1944, when she was placed on a female prisoner transport to KL Auschwitz. There, she was assigned the position of a physician at the Birkenau female camp hospital. She managed to escape during the so-called march of death. After the war, she worked at the Polish Red Cross in Lublin and as an assistant at the 2nd Clinic for Internal Diseases at the UMCS in Lublin. After 1953, she lived and worked in Puławy. She testified in the trials of Majdanek staff held in Düsseldorf. She died on November 14, 1983, in Puławy.

Aglajda Brudkowska (then Aglajda Rzeszowska) Student ID photo from the AUW personal file

Hanna Narkiewicz-Jodko

Born on February 8, 1918, in Częstochowa. After graduating from secondary school, she began medical studies in Poznań. In 1939, she was a 5th year graduate at the faculty of medicine. In September 1939, she worked at the Maltese Hospital in Warsaw. She was arrested on November 11, 1942, and interned at KL Lublin. She worked at the infirmary as a physician and delivered children in the camp. Through the efforts of her family, she was released in May 1943. Despite her horrid experiences, she continued to participate in the resistance movement. She ran a healthcare centre for the freedom fighters in Sochaczew. After the war, she completed her medical studies and started work at the Józef Struś Hospital in Poznań, later at professor Adam Gruca’s Orthopedics Clinic in Warsaw as a pediatric rehabilitation specialist. She was actively involved in the Association of Former Prisoners of Pawiak, later also the Global Association of Home Army Soldiers in Warsaw, where she was responsible for maintaining the historical section. She testified in the Düsseldorf trial of Majdanek staff. She died on February 8, 2013, in Warsaw.

Wanda Ossowska

Born on April 28, 1912, in Kunice. She worked as a graduate nurse at the Polish Red Cross Sanatorium in Lvov. During the occupation, she served as a currier carrying messages between the Home Army Supreme Command and the Command of the Lvov District, she also supervised the liaisons of the Home Army Department of Offensive Intelligence “Stragan”. She was first arrested by the NKVD but betrayed no-one despite being tortured. She was later arrested again by the Gestapo in Warsaw in connection with the so-called Kalkstein case. She was tortured and held in isolation but refused to cooperate with her captors. In January 1943, she was transported to Majdanek where she worked with exceptional devotion at the camp hospital, tending to patients and training new nurses. During the evacuation in July 1944, she was relocated to KL Auschwitz, and later to KL Ravensbrück and KL Neustadt-Glewe. In 1945 she was arrested again and imprisoned by the NKVD for her involvement with WiN (Freedom and Independence, an anti-communist organization). After the war, she worked at the Orthopedics Clinic in Warsaw as a scrub nurse and assistant to professor Adam Gruca. She died on April 26, 2001, in Warsaw.

Danuta Brzosko-Mędryk

Born on August 4, 1921, in Pułtusk. She was arrested in Warsaw, for the first time on July 16 during her school-leaving examinations for the clandestine secondary-school. Together with the other students, she was released 3 weeks later. In August 1942, she was arrested again for her involvement with the Home Army’s Union of Armed Struggle and transported to Majdanek on January 18, 1943. Initially, she worked in the cleaning unit and was later selected for work at the infirmary as a trainee nurse. In April 1944, she was placed on an evacuation transport to KL Ravensbrück, and from there sent to work at the HASAG company in Leipzig (sub-camp of KL Buchenwald). After the war, she graduated from the Dentistry Department of the University of Łódź. She wrote several books about the camp and was one of the originators of the Society for the Protection of Majdanek. She testified in the trials of Majdanek staff members conducted in New York and Düsseldorf. She died on September 1, 2015, in Warsaw.

Barbara Todleben-Narbutowicz

Born in Lublin in 1917. Before the war, she studied biology in Warsaw. In January 1943 she was arrested by the Gestapo and placed in Pawiak prison. From there, she was taken to Majdanek. At the camp, she worked as a trainee nurse in the sanitation unit and participated in the registration of sick prisoners brought in to KL Lublin from other camps. In April 1944, she was placed on an evacuation transport to KL Ravensbrück, and from there sent to work at the HASAG factory in Leipzig (sub-camp of KL Buchenwald). After the war, she completed her studies and initially worked in Lublin, later at the Medical Postgraduate Training Centre in Warsaw. She died on October 19, 2002, in Warsaw.

Alina Brewda

Born on June 13, 1905, in Warsaw. She worked as a physician at Wola Hospital and at the Jewish Hospital as an assistant at the gynecology ward. She also ran her own medical practice. After the defeat of the Ghetto Uprising, she was placed on a transport to Majdanek. She worked at the infirmary for Jewish women and cooperated with doctor Stefania Perzanowska. In January 1943, she was relocated to KL Auschwitz where she served as the head doctor of block X. Apart from organizing medical care for women subjected to heinous medical experiments, she was also actively involved in the resistance movement. Sick and in the state of extreme exhaustion, she was eventually placed at the Birkenau camp hospital. In January 1945, she was evacuated together with other female prisoners to KL Ravensbrück and later to the camp in Neustadt-Glewe. With the care and great efforts of her fellow inmates she was able to survive until May 1945 when the camp was liberated. After the war, she emigrated to the United Kingdom. She worked as a gynecologist. She testified in post-war trials of Nazi war-criminals, including Rudolf Höss, in the trial of Majdanek staff members, in the so-called doctor’s trial and in the Dering vs Uris trial.

Helena Gall

Arrested in Warsaw and imprisoned at Pawiak prison in Warsaw on suspicion of Jewish descent. She was deported to Majdanek in early 1943. At the camp, she was registered as a Pole and worked at the camp infirmary office. On January 14, 1944, she was murdered after her true Jewish descent had been discovered. During the verification of documents held at the Poznań cathedral where, as she had testified, her wedding ceremony had taken place, her baptismal certificate was found which documented her conversion to Christianity.

Stefania Błońska-Balcerzak

Born on April 14, 1919, in Warsaw where she later studied at the Academy of Political Science. During the occupation, she was arrested together with her parents and interned at Pawiak prison in Warsaw. On January 17, 1943, she was transported to Majdanek. She worked at the sanitation unit and was also involved in cultural activities at the camp. From Majdanek, she was relocated to KL Ravensbrück. After the war, she worked as an actress in theatres in Olsztyn, Kielce, Radom, Zielona Góra, and Kalisz. Between 1961 and 1967, she worked as an instructor at the Regional Cultural Centre in Lublin. Between 1971 and 1988, she starred in a number of movies. She died on January 1, 2000, in Milanówek.

S. Błońska na scenie teatru

Tadeusz Stabholz

Born on October 16, 1916 in Warsaw to a family of doctors. When the war broke out, he was a student of medicine at the Warsaw University. In the ghetto, he worked as a physician at the Jewish Hospital in Czyste, where his father Henryk was the director and continued to secretly teach medicine. After the defeat of the Ghetto Uprising, he was sent to the Treblinka extermination camp, selected as fit for further work and transferred to Majdanek. Despite his medical education and experience, he was not able to secure a position at the infirmary. In the summer of 1943, he was deported to KL Auschwitz and was subsequently also imprisoned at Sachsenhausen, Dachau XI and Dachau IV (Kaufering). At the time of the Kauferning camp’s liberation, he weighed only 35 kg. He spent his first months of freedom in a hospital organized by the American Army. After the war, he married Ewa Weinzman and emigrated to the USA where he completed his medical studies in 1953, which allowed him to practice medicine in Ohio. He died on March 22, 2009.

Rev. Witold Kiedrowski (Witold Kołodko)

Born on April 16, 1912, in Buk Pomorski. He was ordained after graduating from the seminary in Pelpin. He served as a curate in Toruń and Wąbrzeźno. As a military chaplain in the Polish Army, he participated in the defensive war of September 1939. Under the assumed name of Kołodko, he worked at the Home Army’s Press Information Office attached to the Government Delegation for Poland. He was arrested in 1942 and placed at Pawiak prison. He chose not to disclose the fact that he was a clergyman and endured two months of interrogation and torture at the Gestapo headquarters in Szucha street. On 17 January, he was relocated to KL Lublin. He was registered at the camp under the name Kołodko and worked as an apothecary. Later he was also imprisoned at KL Auschwitz, Buchenwald and Ohrdruf. After escaping from a transport heading for KL Dachau, he made his way to the frontlines and passed over to the Americans. He served as a chaplain and liaison officer for the Third US Army. After the war, he studied in Paris where he obtained a bachelor’s degree in theology, canon law, and social sciences, as well as professorship in English. He headed the Minor Seminary in Paris. He received many decorations for his services to Poland and the Polish community in France. He died on January 20, 2012, in Paris.

Otto Hett

Born in 1913, in Augsburg. Before the war, he graduated from the faculty of medicine. He was arrested in December 1938 for political reasons and sentenced to 14 months in prison. Once his sentence was over, he was placed under “preventive custody” and interned at KL Dachau in April 1940. On December 8, 1940, he was transferred to Majdanek where he received prisoner number 15. Initially, he served the function of the infirmary kapo at the hospital barrack in field I, then he was reassigned as chief physician at the hospital for Soviet invalids in field II. Among the prisoners, he had a reputation of an honest man and a doctor trying to perform his duties to the best of his ability. He was murdered during the first evacuation transport heading from Majdanek to KL Auschwitz in July 1944.

Suren Konstantynowicz Barutczew

Born on March 11, 1896, in Susza. In 1922, he graduated from the faculty of medicine at the University of Don in Rostov. He was a gynecologist. Between 1922 and 1941, he worked as the head of the maternity ward at the hospital in Baku. In October 1941, he was conscribed to the 312th Division of the 50th Army as a surgeon. Taken prisoner by the Germans in the spring of 1943 in the region of Vitebsk and Orsha. He was deported to Majdanek in October 1943 together with a transport of Soviet war invalids. Interned in field II, he worked as a physician at the field hospital. He remained at the camp until its liquidation and then participated in the works of the Polish-Soviet Commission for the investigation of crimes against humanity committed at Majdanek. After the war, he resumed his professional career. He died on October 6, 1980.

Tadeusz Kosibowicz

Born on November 30, 1893 in Nowy Sącz. From 1921, he worked as the director of the County Hospital in Będzin. After September 1939, he sheltered wounded Jews in his hospital by providing them with false papers. He was arrested by the Gestapo on May 8, 1940, after being denounced by a German patient who discovered that he had been keeping a Jew at the hospital under an assumed name. Initially interned at the concentration camp in Sosnowiec, later at KL Dachau and KL Sachsenhausen. In October 1941, he was deported to Majdanek with a group of physicians. He worked at field I infirmary for some time before being transferred to field II infirmary. In April 1944, he was evacuated to KL Gross-Rosen, and 10 months later to KL Leitmeritz. After the liberation, he returned to Będzin and resumed his duties as hospital director. He died on July 6, 1971. In 2006 he was awarded the title of Righteous Among the Nations by the Yad Vashem Institute.

Tadeusz Kosibowicz, lata 30-te, ATPB

Antonina Aleksandrowna Nikiforowa 

Urodzona w 1907 r. w Leningradzie. W czerwcu 1941 r. została zmobilizowana do pracy w lazarecie wojskowym na wyspie Esel (Estonia), skąd razem z żołnierzami i personelem szpitala trafiła po czterech miesiącach do obozu jenieckiego. W obozie pełniła funkcję lekarza do końca 1943 r. W lutym 1944 r. deportowano ją do obozu koncentracyjnego na Majdanku. Początkowo pracowała w obozowej pralni, gdzie dezynfekowano i pakowano zagrabioną z transportów odzież. W kwietniu 1944 r., na kilka dni przed włączeniem jej do transportu ewakuacyjnego do KL Ravensbrück, została zatrudniona jako lekarz w rewirze. Wyzwolona w styczniu 1945 r. Po wojnie powróciła do Leningradu. Zeznawała w procesie załogi Majdanka w Düsseldorfie.

Tadeusz Kosibowicz

Urodzony 30 listopada 1893 r. w Nowym Sączu. Od 1921 r. był dyrektorem Szpitala Powiatowego w Będzinie. Od września 1939 r. ukrywał w swoim szpitalu rannych Żydów, dla których załatwiał fałszywe papiery. Został aresztowany przez Gestapo 8 maja 1940 r. po denuncjacji jednej ze swoich niemieckich pacjentek, która odkryła, że doktor przetrzymuje u siebie w szpitalu Żyda pod fałszywym nazwiskiem. Początkowo przebywał w obozie zbiorczym w Sosnowcu, następnie w KL Dachau i KL Sachsenhausen. W listopadzie 1941 r. z grupą lekarzy deportowano go na Majdanek. Początkowo pracował w rewirze na I polu, następnie w lazarecie na polu II. W kwietniu 1944 r. ewakuowany do KL Gross-Rosen, a po 10 miesiącach do KL Leitmeritz. Po odzyskaniu wolności powrócił do Będzina i objął stanowisko dyrektora szpitala. Zmarł 6 lipca 1971 r. W 2006 r. Instytut Yad Vashem przyznał mu tytuł Sprawiedliwego wśród Narodów Świata.

Tadeusz Kosibowicz, lata 30-te, ATPB

Suren Konstantynowicz Barutczew

Urodzony 11 marca 1896 r. w Suszy. W 1922 r. ukończył studia medyczne na Dońskim Uniwersytecie w Rostowie. Był lekarzem ginekologiem. W latach 1922–1941 pracował jako ordynator oddziału położniczego w szpitalu w Baku. Od października 1941 r. skierowany do 312 Dywizji 50 Armii jako chirurg. Wzięty do niewoli niemieckiej wiosną 1943 r. w rejonie Witebska i Orszy. Na Majdanek został deportowany w październiku 1943 r. wraz z transportem sowieckich inwalidów wojennych. Osadzony na II polu obozowym, gdzie znajdował się lazaret, pełnił funkcję lekarza. W obozie przebywał do jego likwidacji, następnie uczestniczył w pracach Polsko-Sowieckiej Komisji dla Zbadania Zbrodni Niemieckich na Majdanku. Po wojnie poświęcił się pracy zawodowej. Zmarł 6 października 1980 r.

Otto Hett

Urodzony w 1913 r. w Augsburgu. Przed wojną ukończył studia medyczne. Z powodu poglądów politycznych został aresztowany w grudniu 1938 r. i skazany na 14 miesięcy pozbawiania wolności. Po odbyciu tej kary objęto go „aresztem ochronnym” i w kwietniu 1940 r. osadzono w KL Dachau. 8 grudnia 1941 r. przeniesiono go na Majdanek i oznaczono numerem 15. Początkowo pełnił funkcję kapo rewiru w baraku szpitalnym na polu I, następnie został naczelnym lekarzem na II polu w lazarecie dla inwalidów, jeńców sowieckich. Wśród więźniów miał opinię prawego człowieka i lekarza starającego się w miarę możliwości jak najlepiej wykonywać swoje obowiązki. Został zamordowany w czasie pieszego transportu ewakuacyjnego z Majdanka do KL Auschwitz w lipcu 1944 r.

ks. Witold Kiedrowski (Kołodko)

Urodzony 16 kwietnia 1912 r. w Buku Pomorskim. Święcenia kapłańskie otrzymał po ukończeniu seminarium duchownego w Pelplinie. Pełnił funkcję wikariusza w Toruniu i Wąbrzeźnie. Jako kapelan Wojska Polskiego brał udział w kampanii wrześniowej. Pod nazwiskiem Kołodko działał w strukturach AK, w Biurze Informacji Prasowej przy Delegaturze Rządu RP na Kraj. W 1942 r. został aresztowany i osadzony w więzieniu na Pawiaku. Zataił swój stan duchowny. Był przez dwa miesiące przesłuchiwany i torturowany w siedzibie Gestapo przy alei Szucha. 17 stycznia został wysłany do KL Lublin. W obozie przebywał pod nazwiskiem Kołodko i pracował jako aptekarz. Był także więźniem obozów w Auschwitz, Buchenwaldzie i Ohrdruf. Po ucieczce z transportu do KL Dachau przedostał się na front, na stronę amerykańską. Działał jako kapelan-oficer łącznikowy Trzeciej Armii USA. Po wojnie studiował w Paryżu, gdzie zdobył licencjat z teologii, prawa kanonicznego i nauk społecznych a także tytuł profesora języka angielskiego. Był kierownikiem Małego Seminarium w Paryżu. Wielokrotnie odznaczany za zasługi dla Polski i Polonii we Francji. Zmarł 20 stycznia 2012 r. w Paryżu.

Tadeusz Stabholz

Urodzony 16 października 1916 r. w Warszawie. Pochodził z lekarskiej rodziny. Gdy wybuchła wojna, studiował medycynę na Uniwersytecie w Warszawie. W getcie pracował jako lekarz w Szpitalu Żydowskim na Czystem, gdzie jego ojciec Henryk pełnił funkcję dyrektora, i nadal uczył się na tajnych kursach medycyny. Po upadku powstania w getcie został przewieziony do obozu zagłady w Treblince i tam wybrany w drodze selekcji jako zdolny do pracy. Trafił na Majdanek. Mimo że miał wykształcenie medyczne i praktykę, nie udało mu się dostać pracy w rewirze. Latem 1943 r. deportowano go do KL Auschwitz. Był także więźniem obozów w Sachsenhausen, Dachau XI i Dachau IV (Kaufering). W chwili wyzwolenia obozu w Kauferning ważył zaledwie 35 kg. Pierwsze miesiące wolności spędził w szpitalu zorganizowanym przez wojsko amerykańskie. Po wojnie poślubił Ewę Weinzman i emigrował do USA, gdzie w 1953 r. ukończył studia medyczne. Praktykował w Ohio. Zmarł 22 marca 2009 r.

Stefania Błońska-Balcerzak

Urodziła się 14 kwietnia 1919 r. w Warszawie. Tam też studiowała na Akademii Nauk Politycznych. W czasie okupacji była aresztowana razem z rodzicami i osadzona na Pawiaku w Warszawie. Stąd 17 stycznia 1943 r. przewieziono ją na Majdanek. Należała do kolumny sanitarnej. Była także zaangażowana w działalność kulturalną w obozie. Z Majdanka deportowana do KL Ravensbrück. Po wojnie jako aktorka występowała na deskach teatrów w Olsztynie, Kielcach, Radomiu, Zielonej Górze i Kaliszu. W latach 1961–1967 pracowała jako instruktor w Wojewódzkim Domu Kultury w Lublinie. W latach 1971–1988 grała w wielu filmach. Zmarła 1 stycznia 2000 r. w Milanówku.

S. Błońska na scenie teatru

Helena Gall

Aresztowana w Warszawie, osadzona na Pawiaku z podejrzeniem o żydowskie pochodzenie. Na początku 1943 r. deportowana na Majdanek. W obozie przebywała jako Polka, była zatrudniona w kancelarii szpitala obozowego. Zamordowana 14 stycznia 1944 r. na skutek wykrycia jej prawdziwej żydowskiej narodowości. W trakcie weryfikacji dokumentów przechowywanych w katedrze poznańskiej, gdzie jak podała odbyła się jej ceremonia ślubna, znaleziono także metrykę chrztu potwierdzającą jej konwersję.

Alina Brewda

Urodzona 13 czerwca 1905 r. w Warszawie. Pracowała jako lekarz w Szpitalu Wolskim oraz w Szpitalu Żydowskim jako asystentka na oddziale ginekologii. Prowadziła też własną praktykę lekarską. Po upadku powstania w getcie warszawskim została włączona do transportu na Majdanek. Pracowała w rewirze dla kobiet żydowskich i współpracowała z dr Stefanią Perzanowską. W styczniu 1943 r. została przeniesiona do KL Auschwitz, gdzie pełniła obowiązki lekarza naczelnego bloku X. Poza organizowaniem opieki medycznej dla kobiet poddawanych zbrodniczym eksperymentom medycznym działała także w ruchu oporu. Skrajnie wyczerpana i chora trafiła do obozowego szpitala w Birkenau. W styczniu 1945 r. wraz z innymi więźniarkami została ewakuowana do KL Ravensbrück, a stamtąd do obozu w Neustadt-Glewe. Dzięki troskliwej opiece koleżanek doczekała wyzwolenia obozu w maju 1945 r. Po wojnie emigrowała do Wielkiej Brytanii. Pracowała jako lekarz ginekolog. Zeznawała w trakcie powojennych procesów zbrodniarzy hitlerowskich, m.in. w procesie Rudolfa Hössa, procesie załogi Majdanka, w tzw. procesie lekarzy oraz procesie Dering vs Uris.

Barbara Todleben-Narbutowicz

Urodzona w 1917 r. w Lublinie. Przed wojną rozpoczęła studia biologiczne w Warszawie. W styczniu 1943 r. została aresztowana przez Gestapo i osadzona w więzieniu na Pawiaku. Stąd przewieziono ją na Majdanek. W obozie pracowała jako przyuczona pielęgniarka w kolumnie sanitarnej oraz podczas rejestracji chorych więźniów przywiezionych do KL Lublin z innych obozów. W kwietniu 1944 r. została włączona do transportu ewakuacyjnego do KL Ravensbrück, a stamtąd odesłana do pracy w firmie HASAG w Lipsku (podobóz KL Buchenwald). Po wojnie ukończyła studia i pracowała początkowo w Lublinie, potem w Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie. Zmarła 19 października 2002 r. w Warszawie.

Danuta Brzosko-Mędryk

Urodzona 4 sierpnia 1921 r. w Pułtusku. Po raz pierwszy aresztowano ją w Warszawie, 16 lipca 1940 r. podczas zdawania matury w ramach tajnego kursu nauczania. Wraz z innymi uczennicami wyszła na wolność po 3 tygodniach. W sierpniu 1942 r. została ponownie aresztowana w związku z działalnością w ZWZ-AK i 18 stycznia 1943 r. przewieziona na Majdanek. Pracowała początkowo w kolumnie sprzątającej następnie została wybrana do pracy w rewirze jako przyuczona pielęgniarka. W kwietniu 1944 r. włączono ją do transportu ewakuacyjnego do KL Ravensbrück, a stamtąd odesłano do pracy w firmie HASAG w Lipsku (podobóz KL Buchenwald). Po wojnie ukończyła studia na Wydziale Stomatologii Uniwersytetu Łódzkiego. Była autorką książek o tematyce obozowej i jedną z inicjatorek powołania Towarzystwa Opieki nad Majdankiem. Zeznawała w procesach załogi Majdanka w Nowym Jorku oraz w Düsseldorfie. Zmarła 1 września 2015 r. w Warszawie.

Wanda Ossowska

Urodziła się 28 kwietnia 1912 r. w Kunicach. Pracowała jako dyplomowana pielęgniarka w Sanatorium PCK we Lwowie. W okresie okupacji była kurierem między Komendą Główną AK a dowództwem Obszaru Lwowskiego AK i szefem łączników Wydziału Wywiadu Ofensywnego „Stragan” AK. Po raz pierwszy aresztowało ją NKWD. Pomimo tortur nikogo nie wydała. Ponownie została aresztowana przez Gestapo w Warszawie w związku z tzw. sprawą Kalksteina. Była torturowana i przetrzymywana w izolacji. Tu także nikogo nie zdradziła. W styczniu 1943 r. trafiła na Majdanek, gdzie z pełnym oddaniem pracowała w obozowym szpitalu pomagając chorym i szkoląc nowe pielęgniarki. W lipcu 1944 r. w czasie ewakuacji obozu przewieziona do KL Auschwitz a stamtąd do KL Ravensbrück i KL Neustadt-Glewe. W 1945 r. została ponownie aresztowana i więziona przez NKWD w związku ze swoją współpracą z WiN. Po wojnie pracowała w Klinice Ortopedycznej w Warszawie jako instrumentariuszka i asystentka prof. Adama Grucy. Zmarła 26 kwietnia 2001 r. w Warszawie.

Hanna Narkiewicz-Jodko

Urodzona 8 lutego 1918 r. w Częstochowie. Po maturze podjęła studia lekarskie w Poznaniu. W 1939 r. była absolwentką V r. wydziału lekarskiego. We wrześniu 1939 r. pracowała w Szpitalu Maltańskim w Warszawie. Została aresztowana 11 listopada 1942 r. i osadzona w KL Lublin. Pracowała jako lekarz w rewirze oraz odbierała porody na terenie obozu. W wyniku starań rodziny zwolniono ją w maju 1943 r. Mimo strasznych doświadczeń nadal działała w konspiracji. Prowadziła punkt sanitarny dla oddziałów partyzanckich w Sochaczewie. Po zakończeniu wojny ukończyła studia medyczne i pracowała początkowo w szpitalu im. Józefa Strusia w Poznaniu, potem w Klinice Ortopedii prof. Adama Grucy w Warszawie jako lekarz rehabilitacji dziecięcej. Aktywnie działała w Klubie Byłych Więźniów Pawiaka a później także w Światowym Związku Żołnierzy AK w Warszawie, gdzie prowadziła sekcję historyczną. Zeznawała w toczącym się w Düsseldorfie procesie załogi Majdanka. Zmarła 8 lutego 2013 r. w Warszawie.

Aglajda Brudkowska z d. Rzeszowska

Urodzona w 1914 r. w Żytomierzu, ukończyła medycynę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1941 r. podjęła pracę w Szpitalu PCK w Lublinie. Po likwidacji szpitala przeniosła się do Rzeczycy Ziemiańskiej, gdzie aresztowano ją jako podejrzaną o pracę w konspiracji. Była przesłuchiwana przez lubelskie Gestapo w gmachu „Pod Zegarem”, a następnie została uwięziona na Zamku Lubelskim. W maju 1943 r. przewieziono ją na Majdanek. W obozie pracowała jako lekarz w rewirze do kwietnia 1944 r., kiedy wraz z innymi więźniarkami została ewakuowana do KL Auschwitz. Tam otrzymała funkcję lekarza w szpitalu obozowym dla kobiet w Birkenau. Zbiegła podczas tzw. marszu śmierci. Po wojnie pracowała w lubelskim PCK oraz jako asystent w II Klinice Chorób Wewnętrznych UMCS w Lublinie. Od 1953 r. mieszkała i pracowała w Puławach. Zeznawała w procesie załogi Majdanka, który toczył się w Düsseldorfie. Zmarła 14 listopada 1983 r. w Puławach.

Aglaida Brudkowska (wówczas Aglaida Rzeszowska). Zdjęcie legitymacji studenckiej z teczki akt osobowych AUW

Stefania Perzanowska

Urodziła się 26 sierpnia 1896 r. w Warszawie. Jako pracownik radomskiego Wydziału Zdrowia działała równocześnie w konspiracyjnym zgrupowaniu AK „Huragan”. Aresztowana nocą z 10 na 11 listopada 1942 r. przez Gestapo była piętnastokrotnie przesłuchiwana i pomimo brutalnego śledztwa nikogo nie wydała. W styczniu 1943 r. została wraz z innymi więźniarkami wywieziona go na Majdanek, gdzie zaraz po przybyciu rozpoczęła organizację życia obozowego od pierwszych chwil opiekując się chorymi. Dzięki jej pełnej godności postawie oraz doskonałej wiedzy medycznej powstał i rozwijał się obozowy szpital dla kobiet. Dr Perzanowska ukrywała w szpitalu skrajnie wyczerpane lub skazane na śmierć więźniarki, pośredniczyła w kontaktach z PCK i RGO, zatrudniała jako pomoc pielęgniarską młode, często niepełnoletnie dziewczęta, aby uchronić je przed okrutnymi nadzorczyniami. Po wojnie pracowała w Szpitalu Miejskim w Radomiu. Przewodniczyła Komisji Lekarskiej w Wydziale Zdrowia i w Związku Wojowników o Wolność i Demokrację. Zmarła 16 sierpnia 1974 r. w Warszawie.

Stanisław Wrona-Merski
Urodził się 2 lutego 1883 r. w Żółkiewce. Studiował medycynę na Uniwersytecie Warszawskim. Podczas I wojny światowej działał w Legionach Polskich oraz w Polskiej Organizacji Wojskowej. Z ramienia Polskiego Stronnictwa Ludowego „Wyzwolenie” sprawował mandat posła na Sejm I oraz II kadencji. Aresztowany za działalność w ruchu oporu, do kwietnia 1941 r., przebywał w więzieniu na Zamku Lubelskim, skąd został przewieziony do KL Auschwitz. W lutym 1942 r. deportowano go na Majdanek. Był lekarzem w bloku 2 (chirurgicznym) pola I oraz sprawował nadzór sanitarny w łaźni. Ponownie przewieziony do KL Auschwitz w kwietniu 1944 r., gdzie także pełnił funkcję lekarza. Po wojnie powrócił do polityki w barwach lubelskiego Stronnictwa Ludowego. Zmarł 5 marca 1963 r. w Warszawie.

Henryk Fenigstein

Urodził się w 1913 r. Od 1937 r. studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego jako podchorąży Szkoły Podchorążych Sanitarnych w Warszawie. Ranny w kampanii wrześniowej 1939 r. dostał się do niewoli i przebywał do kwietnia 1940 r. w obozie dla jeńców wojennych. Po zwolnieniu powrócił do Warszawy i pracował jako asystent dr. Józefa Steina w pracowni patologii Szpitala Żydowskiego na Czystem, później przeniesionego do getta. Wykonali wspólnie blisko 3000 sekcji zwłok, w tym 500 na potrzeby badań nad chorobą głodową. Nauczał anatomii i patologii w ramach tajnego nauczania medycyny. Po upadku powstania w getcie wywieziony do KL Lublin. Z Majdanka deportowany do obozów: w Bydzyniu, Radomiu, Auschwitz, Durchgangslager-Krankenlager München-Allach (podobóz KL Dachau), Hessental oraz Dachau, gdzie doczekał wyzwolenia 30 kwietnia 1945 r. Po wojnie pracował w Monachium, w szpitalu UNRRA oraz na oddziale ginekologii Szpitala Uniwersyteckiego. W 1948 r. wyjechał do Kanady. Pracował jako psychiatra w Toronto. Zmarł w 1993 r.

Henryk Wieliczański (Izaak Halpern Wieliczański)

Urodził się w 1903 r. w Łodzi. W 1931 r., po uzyskaniu dyplomu na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, zamieszkał w Łodzi, gdzie pracował jako lekarz internista w szpitalu żydowskim. Był też autorem licznych publikacji medycznych. W okresie okupacji mieszkał w Warszawie. Ukrywał w swoim domu Żydówkę Sarę Celnik. Był szefem sanitarnym Związku Syndykalistów Polskich, a w strukturach AK nosił pseudonim „Zygmunt”. Aresztowany 8 stycznia 1943 r. i osadzony w więzieniu na Pawiaku, a następnie na Majdanku,. został zatrudniony jako lekarz w rewirze. Organizował ruch oporu oraz pełnił funkcję konspiracyjnego komendanta pola V z ramienia AK. Utrzymywał stały kontakt grypsowy z Antoniną Grygową informując m.in. o tragicznej sytuacji Żydów oraz o masowych mordach w obozie. 13 kwietnia 1944 r. przewieziony do KL Auschwitz. Był także więźniem KL Flossenbürg. W kwietniu 1945 r. zbiegł podczas transportu do KL Dachau. Po powrocie do Polski zamieszkał w Łodzi. Pracował w swoim zawodzie. Zmarł 6 marca 1996 r. w Kopenhadze.

Romuald Sztaba

Urodził się 26 maja 1913 r. w Dąbrowie Górniczej. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego oraz szkoły Podchorążych Sanitarnych Rezerwy. Żołnierz kampanii wrześniowej i członek konspiracji. Aresztowany za udział w ruchu oporu w Dąbrowie Górniczej w styczniu 1941 r. został osadzony w więzieniu w Mysłowicach. Stamtąd przewieziony do KL Auschwitz, gdzie chorował na tyfus plamisty. W lutym 1942 r. deportowano go na Majdanek. Początkowo był magazynierem, a wiosną objął funkcję lekarza w rewirze pola I w bloku 2 – chirurgicznym. Pracował także w bloku dla chorych na tyfus i świerzb. Działał w obozowym ruchu oporu, współpracował z PCK. W kwietniu 1944 r. został przewieziony do KL Gross-Rosen, a stamtąd do KL Leitmeritz. Od 1955 r. mieszkał w Gdańsku. Był kierownikiem Kliniki Chirurgii Dziecięcej Akademii Medycznej. W 1971 r. otrzymał tytuł profesora. Był cenionym specjalistą chirurgii i urologii dziecięcej, wykładowcą w Akademii Medycznej w Gdańsku. Zmarł 24 lipca 2002 r.

Izrael (Jurek) Rotbalsam (Rom)

Urodził się 22 lipca 1909 r. Ukończył Gimnazjum męskie im. M. Reja w Warszawie, a następnie, w 1932 r., Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego. Staż podyplomowy odbywał w Klinice Chirurgii UW, oddziale ginekologicznym Szpitala Żydowskiego na Czystem oraz w oddziale chorób wewnętrznych Szpitala św. Ducha w Warszawie. W 1933 r. przeszedł przeszkolenie wojskowe w służbie czynnej jako podporucznik rezerwy. Pracował początkowo w Klinice Pediatrycznej i Dermatologicznej UW, w Towarzystwie Pomocy Ubogim Chorym Żydom oraz w oddziale chorób zakaźnych Szpitala Dziecięcego Bersohnów i Baumanów. W 1939 r. starał się o wizę emigracyjną do Palestyny. 11 maja 1943 r. został wywieziony do obozu zagłady w Treblince, skąd po selekcji wysłano go do KL Lublin. Był także więziony w KL Buchenwald i KL Mauthausen. Został wyzwolony w maju 1945 r. Po wojnie wyemigrował do Palestyny. Zamieszkał w Tel Awiwie i pracował jako lekarz.

Mieczysław Michałowicz

Urodził się 10 września 1876 r. Dyplom lekarski uzyskał w 1901 r. Od 1896 r. zaangażowany w działalność polityczną i społeczną, rektor i prorektor Uniwersytetu Warszawskiego, organizator Instytutu Higieny Dziecięcej i prezes Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego. W listopadzie 1942 r. aresztowany za działalność konspiracyjną i osadzony w więzieniu na Pawiaku, skąd przewieziono go na Majdanek. Pracował w rewirze w bloku dla chorych wewnętrznie. W obozie zapadł na dur plamisty z powikłaniami. Od czerwca 1943 r. prowadził w obozie cykl wykładów z zakresu różnych dziedzin medycyny. Z Majdanka deportowano go do KL Gross-Rosen, a następnie do KL Leitmeritz. Po powrocie do kraju w czerwcu 1945 r. zaangażował się w działalność polityczną. Objął stanowisko Prezesa Rady Naczelnej Stronnictwa Demokratycznego oraz powrócił do aktywności naukowej i zawodowej. Kierował Katedrą Pediatrii Wydziału Lekarskiego. Jest uważany za współtwórcę nowoczesnej pediatrii polskiej. Zmarł 22 listopada w 1965 r. Warszawie.

Stanisław Konopka

Urodził się 24 maja 1896 r. w Pilznie koło Tarnowa na Podkarpaciu. Ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a doktorat uzyskał na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. We wrześniu 1939 r., jako zawodowy oficer Centrum Wyszkolenia Sanitarnego, był komendantem szpitali polowych dla jeńców polskich. Po demobilizacji powrócił do Warszawy, działał w Związku Walki Zbrojnej, aresztowany przez Gestapo w dniu 8 stycznia 1943 r. Po pobycie w więzieniu na Pawiaku przewieziony na Majdanek. W obozie pracował jako lekarz-więzień w ambulatorium III pola, na bloku chirurgicznym I pola, a od listopada 1943 r. w rewirze V pola. W kwietniu 1944 r. deportowany do KL Gross-Rosen, a stamtąd do KL Leitmeritz (filia KL Flossenbürg), gdzie został wyzwolony 8 maja 1945 r. Po wojnie stworzył w Warszawie Główną Bibliotekę Lekarską, będącą jedną z 10 największych bibliotek medycznych na świecie. Zmarł w 1982 r.

Włodzimierz Iljicz Diegtiariew

Urodził się 13 lipca 1915 r. we wsi Baraniki w Rosji, w rodzinie chłopskiej. Po ucieczce z domu przebywał w sierocińcu. Dyplom lekarza weterynarii zdobył w 1938 r. w Instytucie Weterynaryjnym w Nowoczerkasku. Pracował w swoim zawodzie. Zmobilizowany 14 listopada 1940 r. w Łomży. Był chirurgiem batalionu pułku medycznego. W czerwcu 1941 r. wzięty do niewoli w okolicach Żurawki. Osadzony w obozie przejściowym w Zalewie, następnie w Ostrowi Mazowieckiej, gdzie w części D obozu pełnił funkcję lekarza głównego. Udało mu się zbiec w 1941 r. Ponownie aresztowany w kwietniu 1943 r. w Dąbrówce. Przebywał w więzieniu w Łomży, skąd został deportowany na Majdanek. W obozie zatrudniony jako lekarz na V polu, w baraku chorych na gruźlicę. 17 kwietnia 1944 r. deportowany do KL Auschwitz. Był także więźniem KL Flossenbürg i Regensburg. Zbiegł podczas transportu ewakuacyjnego. W 1946 r. wrócił do ojczyzny gdzie pracował jako lekarz weterynarii. Zmarł 20 listopada 2001 r. Jego wojenne losy opisał współwięzień z Majdanka Igor Newerly w książce „Chłopiec z Salskich Stepów”.

Owsiej (Awsiej, Andrzej) Bielenki (Bieleński)

Urodził się 19 listopada 1888 r. w Czerkasach. Pochodził z biednej żydowskiej rodziny ze wschodniej Polski. Ukończył studia przyrodnicze w Petersburgu oraz Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego. Sławę wybitnego specjalisty zdobył w trakcie epidemii grypy hiszpanki w 1918 r. Od 1926 r. pracował jako ordynator w oddziale chorób wewnętrznych Szpitala Żydowskiego na Czystem w Warszawie. Od tego czasu uchodził za najbardziej „wziętego” lekarza w Polsce. Pełnił funkcję przewodniczącego Koła Lekarzy przy Towarzystwie Dobroczynności. Po wybuchu wojny pozostał w Warszawie pracując nadal w szpitalu na Czystem. Współpracował z profesorem Ludwikiem Hirszfeldem w trakcie akcji dezynfekcyjnych w getcie. Po przeniesieniu personelu szpitala do getta był ordynatorem w oddziale przy ul. Żelaznej. Po upadku powstania w getcie warszawskim trafił do obozu w Trawnikach, gdzie pracował jako lekarz a następnie jesienią 1943 r. został wywieziony samochodem osobowym na Majdanek, gdzie zginął, prawdopodobnie w czasie masowej egzekucji Żydów 3 listopada 1943 r.

Jan Říha

Czech, urodził się 29 kwietnia 1894 r. w Protivinie. Dyplom lekarza internisty uzyskał w 1920 r. na Uniwersytecie Karola w Pradze. Przed aresztowaniem pracował w Morawskiej Ostrawie. Działał społecznie na rzecz dzieci i dorastającej młodzieży. Był autorem książek, artykułów i poradników na temat zdrowia. Miał żonę i syna. Został aresztowany 5 października 1938 r. za pomoc udzielaną osadzonym w więzieniu w Morawskiej Ostrawie. Nim deportowano go na Majdanek 8 grudnia 1941 r. był więźniem w KL Sachsenhausen-Oranienburg i KL Dachau. Na Majdanku sprawował opiekę na blokach internistycznych. 7 czerwca 1943 r. zmarł w obozie z wycieńczenia po zarażeniu durem wysypkowym.

Zawiadomienie o śmierci Jana Řihy wysłane z obozu, PMM

Ernest (Arnost) Landesmann

Urodził się 1 grudnia 1901 r. w Vranov nad Topl’ou. Na Majdanek został deportowany 27 marca 1942 r. z transportem Żydów z Žiliny na Słowacji. Pracował w rewirze I pola. W dniu egzekucji Żydów 3 listopada 1943 r. popełnił samobójstwo.

Ludwik Benden

Urodził się w 1900 r. w Düsseldorfie. Z zawodu był tokarzem i kelnerem. W 1932 r. wstąpił do antyfaszystowskiej organizacji, za co został aresztowany i wysłany do obozu. W 1937 r. na krótko zwolniony, ponownie aresztowany w 1938 r. trafił do KL Buchenwald, a następnie na Majdanek. Niemcy nadali mu numer 1. Początkowo pracował jako kelner w obozowej kantynie SS, potem został kapo rewiru szpitalnego. Polskim lekarzom-więźniom znany był z faktu wykonywania zabiegów chirurgicznych mimo oczywistego braku kwalifikacji. Uśmiercał więźniów dosercowymi zastrzykami ewipanu oraz brał udział w selekcjach do komór gazowych. 22 lipca 1944 r. został włączony do transportu ewakuacyjnego do KL Auschwitz, a stamtąd po kilku tygodniach przewieziono go do KL Flossenbürg. Gdy dowiedział się, że jego syn zginął na froncie wschodnim, zdecydował się wstąpić do brygady Dirlewangera pacyfikującej ludność m.in. na terenie Generalnego Gubernatorstwa i ZSRR. Po wojnie mieszkał w Düsseldorfie, gdzie do 1960 r. pracował w administracji opery.